Για «εξοργιστικές και καταγγελτικές εικόνες» και «επιθέσεις πρωτοφανούς βίας» στη Λιβύη κάνουν λόγο οι Γιατροί της Ειρήνης που βρέθηκαν στη Βεγγάζη προκειμένου να προσφέρουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο νοσοκομείο Αλ Ζαλαά. Την αποστολή απάρτιζαν τρία άτομα, ο Νίκος Δούσης πρόεδρος των Γιατρών της Ειρήνης, ο Δημήτρης Μογνιέ επικεφαλής της αποστολής και ο Κώστας Κωσταντινίδης.
Του Αλέξανδρου Αναγνωστόπουλου
Οι Γιατροί της Ειρήνης επέστρεψαν από τη Βεγγάζη τα ξημερώματα της Τετάρτης 30 Μαρτίου. Πρόκειται για το δεύτερο ταξίδι που πραγματοποιεί η οργάνωση προς την εμπόλεμη περιοχή, καθώς πριν από ένα μήνα περίπου βρίσκονταν πάλι στα σύνορα της Τυνησίας με τη δυτική Λιβύη.
Ο Νίκος Δούσης μίλησε στο tvxs.gr για τις συνθήκες, την κατάσταση που αντιμετώπισαν και τις εικόνες που αντίκρισαν κατά την άφιξή τους στη Βεγγάζη. «Φύγαμε από το Κάιρο και οδικώς διανύσαμε 1400 χλμ μέχρι τη Βεγγάζη. Η πρώτη εικόνα που θυμάμαι είναι εξοργιστική και καταγγελτική. Η Βεγγάζη αντιμετώπιζε πρόβλημα σκουπιδιών γιατί οι περισσότεροι οδοκαθαριστές ήταν ξένοι εργάτες που αποχώρησαν όταν ξεκίνησε η σύρραξη. Αυτοί οι μετανάστες ζούσαν τώρα στη νεκρή ζώνη γύρο από τα σύνορα της Λιβύης και της Αιγύπτου και κοιμόντουσαν στο ύπαιθρο κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Εδώ λοιπόν μπαίνει το εύλογο ερώτημα, που ήταν η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, η Ερυθρά Ημισέληνος, ο Ερυθρός Σταυρός, η Unicef και όλες αυτές οι οργανώσεις δισεκατομμυρίων ευρώ; Αυτή ήταν η πρώτη μου εικόνα».
Από εκεί και πέρα ο κ. Δούσης κάνει λόγο για μια πολύ θερμή υποδοχή και μεταχείριση καθ’ όλη την παραμονή της αποστολής στη Λιβύη. «Οι άνθρωποι εκτιμήσανε το γεγονός ότι παρατήσαμε τις οικογένειές μας, τις δουλειές μας για να μπούμε σε μία τέτοια διαδικασία».
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι οι τρεις γιατροί δεν αντιμετώπισαν κανέναν περιορισμό, καμία απαγόρευση και σύσταση που να δεσμεύει στο ελάχιστο την αποστολή τους, καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής στη Βεγγάζη. Μόνο σε μερικά σημεία της πόλης υπήρχαν μπλόκα των αντικαθεστωτικών που προέβαιναν σε τυπικούς ελέγχους. «Δεν είχαμε κανέναν απολύτως περιορισμό. Στη Βεγγάζη δεν μπορείς να φανταστείς ότι είσαι σε μία χώρα που βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο. Η κατάσταση είναι καλή και πολύ ασφαλής σε σχέση πάντα με τις υπόλοιπες πόλεις» επισημαίνει ο κ. Δούσης.
Τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι γιατροί της αποστολής βρίσκονταν σε καθημερινή επαφή με ανθρώπους που μετράγαν ο καθένας τις δικές του απώλειες. «Γνώρισα έναν Λίβυο, με τον οποίο μίλαγα και πίναμε καφέ. Μου είπε ότι ο αδερφός του είναι αγνοούμενος εδώ κι ένα μήνα. Καταλαβαίνετε πόσο έντονα συναισθήματα σου δημιουργούνται. Ο αδερφός του είναι νεκρός, απλά δεν έχει βρεθεί το πτώμα του. Ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι, ήταν όταν ήρθε ένα παιδί και μου είπε ότι οι δυνάμεις του Καντάφι πήραν τον αδερφό του» εξιστορεί ο κ. Δούσης. «Αυτό είναι που έζησα στη Βεγγάζη. Τη θέληση ενός λαού να αποτινάξει τον ζυγό από πάνω του με οποιοδήποτε κόστος» τονίζει.
Το νοσοκομείο της πόλης παρά το γεγονός ότι φιλοξενούσε κάθε μέρα και περισσότερο κόσμο ήταν πανέτοιμο να αντεπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες. «Οι άνθρωποι ήταν πολύ αξιοπρεπείς, δεν ήταν ζητιάνοι. Καταρχάς δεν είχαν έλλειψη σε έμψυχο δυναμικό. Εμάς που μας επέτρεψαν να συμμετέχουμε, αν το θέλετε έτσι, είναι αλήθεια πως δεν μας είχαν πραγματικά ανάγκη. Είχαν και έχουν πληθώρα γιατρών. Είναι τελείως συγκεκριμένες και στοχευμένες οι ανάγκες τους. Αυτό το οποίο μας επισήμανα ήταν κυρίως η έλλειψη σε ορθοπεδικό αναλώσιμο υλικό για χειρουργικές επεμβάσεις. Φυσικά μιλάω για τις ανάγκες της Βεγγάζης, δεν γνωρίζω τι γίνεται στη Μισράτα ή στη Ζαουίγια. Εκεί είναι μια άλλη ιστορία» επισημαίνει ο κ. Δούσης.
Ένα ακόμη μέλος των Γιατρών της Ειρήνης, ο Δημήτρης Μουγνιέ, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε 150 ανθρωπιστικές αποστολές κι έχει λάβει την ανώτατη διάκριση του Τάγματος του Φοίνικος για την δράση του - μίλησε με την σειρά του στο tvxs. Έκανε λόγο για τραύματα και πληγές που φανερώνουν μία ασύλληπτη χρήση βίας από τις δυνάμεις εξουσίας.
«Πυροβολισμούς από απλά όπλα δεν είδα. Είχαμε να κάνουμε με επιθέσεις πρωτοφανούς βίας από τις δυνάμεις του Καντάφι. Τα τραύματα που αντιμετωπίσαμε ήταν συνήθως από όλμους και από αντιαεροπορικά. Για να σας δώσω να καταλάβετε, υπήρχε ένας άνδρας στο νοσοκομείο στη Βεγγάζη ο οποίος υπέφερε από βαριά εγκαύματα πιθανότατα από παλιό όπλο που εκτοξεύει βόμβες ναπάλ» επισήμανε.
Απαντώντας στους ισχυρισμούς που κάνουν λόγο για γυναίκες θύματα βιασμών, ο κ. Μουγνιέ είναι κατηγορηματικός. «Ναι υπήρχαν θύματα βιασμών στα νοσοκομεία. Μία ιστορία που έγινε γνωστή από τη προβολή της από τα μέσα, είναι της Ιμάν Αλ-Ομπέιντι, μιας 28χρονης φοιτήτριας της Νομικής στην Τρίπολη. Η κοπέλα αφού βιάστηκε από δέκα νομίζω άντρες πήγε σε ένα ξενοδοχείο στο οποίο διέμεναν ξένοι δημοσιογράφοι και επιχείρησε να τους ενημερώσει για το τι ακριβώς συνέβη ώστε να δημοσιευθεί και να γίνει γνωστό στον έξω κόσμο. Τόσο η ίδια όμως, όσο και οι ξένοι δημοσιογράφοι δέχτηκαν επίθεση από ανθρώπους του Καντάφι που κατέφτασαν αμέσως στο χώρο και επιχείρησαν να πάρουν την κάμερα αλλά και τη νεαρή κοπέλα μαζί τους. Ευτυχώς δεν αντιλήφθηκαν την δεύτερη μικρή κάμερα που κατέγραφε, οπότε το υλικό βγήκε στην δημοσιότητα. Η κοπέλα όμως αγνοείται μέχρι σήμερα. Δεν ξέρω που μπορεί να είναι».
Ένα άλλο περιστατικό που περιγράφει ο κ.Μουγνιέ και αφορά δύο νεαρές γυναίκες έρχεται να ολοκληρώσει αυτή τη φρίκη. «Υπήρχαν στο νοσοκομείο Αλ Ζαλαά της Βεγγάζης δύο γυναίκες που είχαν πέσει θύματα βιασμού. Συγκεκριμένα επρόκειτο για την σύζυγο και την κουνιάδα ενός αντικαθεστωτικού. Δεν ήρθα σε άμεση επαφή με τα θύματα τα οποία βρίσκονταν κάτω από ψυχολογική υποστήριξη. Ενημερώθηκα εμπιστευτικά για τα περιστατικά, καθώς σ’ αυτά τα θέματα είναι πολύ προσεχτικοί. Είναι όνειδος για την οικογένεια να βγει προς τα έξω κάτι τέτοιο. Βέβαια αυτό που σοκάρει περισσότερο δεν είναι οι βιασμοί αλλά η δολοφονία της 9χρονης κόρης της γυναίκας - χωρίς ακόμα η ίδια να το γνωρίζει - που ήρθε να ολοκληρώσει την άτυπη αυτή εκδίκηση των δυνάμεων του Καντάφι. Για τις κυβερνητικές δυνάμεις όλα είναι θέμα εκδίκησης».
Ο κ. Μουγνιέ δεν στάθηκε μόνο στους βιασμούς αλλά αναφέρθηκε και σε πληροφορίες που ήθελαν τις καθεστωτικές δυνάμεις να επιτίθενται σε τραυματίες μέσα στα νοσοκομεία. «Αυτό δεν έγινε στη Βεγγάζη. Ήταν σε άλλες πόλεις της χώρας. Οι δυνάμεις του Καντάφι μπήκαν στα νοσοκομεία, σκότωσαν κόσμο και πήραν μαζί τους όλους τους νεκρούς ώστε να μην αφήσουν κανένα ίχνος. Ανοίξανε μέχρι και τα ψυγεία των νεκρών. Πρόκειται για πολύ φρικιαστικές ιστορίες, φυσικά και δεν είναι μόνο αυτές. Τόσα χρόνια συμμετέχω σε αντίστοιχες αποστολές, σε πολύ πιο επικίνδυνα μέρη από τη Βεγγάζη, αλλά τέτοιες ιστορίες δεν έχω ξανακούσει. Οι θηριωδίες που γίνονται στην Λιβύη δεν έχουν προηγούμενο. Εγώ προσωπικά έχω κάνει πάνω από 100 αποστολές, σε Ιράκ, Πακιστάν και άλλα μέρη, αλλά δεν έχω ξαναδεί τέτοιες θηριωδίες, κυρίως σε τραυματισμούς. Μιλάμε για τραυματίες από όπλα με απίστευτη ισχύ».
Οι γιατροί της Ειρήνης δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την προσπάθεια ανθρωπιστικών αποστολών στη Λιβύη έχοντας ως μόνη πηγή εσόδων ανιδιοτελής συνεισφορές και όχι κρατικές ή κοινοτικές επιδοτήσεις. «Βρισκόμαστε ήδη σε επαφές με τη Λιβυκή κοινότητα στην Ελλάδα για το επόμενο μας ταξίδι. Έχουμε σκοπό να πάμε στην Μισράτα, πόλη που είναι περικυκλωμένη και αποκλεισμένη από τις δυνάμεις τους Καντάφι. Αυτός είναι και ο λόγος που ζητάμε να ανοίξει ανθρωπιστικός διάδρομος. Είναι επείγον. Αρκεί να αναφέρω ότι 283 είναι οι νεκροί μόνο την τελευταία εβδομάδα» επισημαίνει ο κ. Δούσης.
tvxs
Του Αλέξανδρου Αναγνωστόπουλου
Οι Γιατροί της Ειρήνης επέστρεψαν από τη Βεγγάζη τα ξημερώματα της Τετάρτης 30 Μαρτίου. Πρόκειται για το δεύτερο ταξίδι που πραγματοποιεί η οργάνωση προς την εμπόλεμη περιοχή, καθώς πριν από ένα μήνα περίπου βρίσκονταν πάλι στα σύνορα της Τυνησίας με τη δυτική Λιβύη.
Ο Νίκος Δούσης μίλησε στο tvxs.gr για τις συνθήκες, την κατάσταση που αντιμετώπισαν και τις εικόνες που αντίκρισαν κατά την άφιξή τους στη Βεγγάζη. «Φύγαμε από το Κάιρο και οδικώς διανύσαμε 1400 χλμ μέχρι τη Βεγγάζη. Η πρώτη εικόνα που θυμάμαι είναι εξοργιστική και καταγγελτική. Η Βεγγάζη αντιμετώπιζε πρόβλημα σκουπιδιών γιατί οι περισσότεροι οδοκαθαριστές ήταν ξένοι εργάτες που αποχώρησαν όταν ξεκίνησε η σύρραξη. Αυτοί οι μετανάστες ζούσαν τώρα στη νεκρή ζώνη γύρο από τα σύνορα της Λιβύης και της Αιγύπτου και κοιμόντουσαν στο ύπαιθρο κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Εδώ λοιπόν μπαίνει το εύλογο ερώτημα, που ήταν η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, η Ερυθρά Ημισέληνος, ο Ερυθρός Σταυρός, η Unicef και όλες αυτές οι οργανώσεις δισεκατομμυρίων ευρώ; Αυτή ήταν η πρώτη μου εικόνα».
Από εκεί και πέρα ο κ. Δούσης κάνει λόγο για μια πολύ θερμή υποδοχή και μεταχείριση καθ’ όλη την παραμονή της αποστολής στη Λιβύη. «Οι άνθρωποι εκτιμήσανε το γεγονός ότι παρατήσαμε τις οικογένειές μας, τις δουλειές μας για να μπούμε σε μία τέτοια διαδικασία».
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι οι τρεις γιατροί δεν αντιμετώπισαν κανέναν περιορισμό, καμία απαγόρευση και σύσταση που να δεσμεύει στο ελάχιστο την αποστολή τους, καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής στη Βεγγάζη. Μόνο σε μερικά σημεία της πόλης υπήρχαν μπλόκα των αντικαθεστωτικών που προέβαιναν σε τυπικούς ελέγχους. «Δεν είχαμε κανέναν απολύτως περιορισμό. Στη Βεγγάζη δεν μπορείς να φανταστείς ότι είσαι σε μία χώρα που βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο. Η κατάσταση είναι καλή και πολύ ασφαλής σε σχέση πάντα με τις υπόλοιπες πόλεις» επισημαίνει ο κ. Δούσης.
Τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι γιατροί της αποστολής βρίσκονταν σε καθημερινή επαφή με ανθρώπους που μετράγαν ο καθένας τις δικές του απώλειες. «Γνώρισα έναν Λίβυο, με τον οποίο μίλαγα και πίναμε καφέ. Μου είπε ότι ο αδερφός του είναι αγνοούμενος εδώ κι ένα μήνα. Καταλαβαίνετε πόσο έντονα συναισθήματα σου δημιουργούνται. Ο αδερφός του είναι νεκρός, απλά δεν έχει βρεθεί το πτώμα του. Ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι, ήταν όταν ήρθε ένα παιδί και μου είπε ότι οι δυνάμεις του Καντάφι πήραν τον αδερφό του» εξιστορεί ο κ. Δούσης. «Αυτό είναι που έζησα στη Βεγγάζη. Τη θέληση ενός λαού να αποτινάξει τον ζυγό από πάνω του με οποιοδήποτε κόστος» τονίζει.
Το νοσοκομείο της πόλης παρά το γεγονός ότι φιλοξενούσε κάθε μέρα και περισσότερο κόσμο ήταν πανέτοιμο να αντεπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες. «Οι άνθρωποι ήταν πολύ αξιοπρεπείς, δεν ήταν ζητιάνοι. Καταρχάς δεν είχαν έλλειψη σε έμψυχο δυναμικό. Εμάς που μας επέτρεψαν να συμμετέχουμε, αν το θέλετε έτσι, είναι αλήθεια πως δεν μας είχαν πραγματικά ανάγκη. Είχαν και έχουν πληθώρα γιατρών. Είναι τελείως συγκεκριμένες και στοχευμένες οι ανάγκες τους. Αυτό το οποίο μας επισήμανα ήταν κυρίως η έλλειψη σε ορθοπεδικό αναλώσιμο υλικό για χειρουργικές επεμβάσεις. Φυσικά μιλάω για τις ανάγκες της Βεγγάζης, δεν γνωρίζω τι γίνεται στη Μισράτα ή στη Ζαουίγια. Εκεί είναι μια άλλη ιστορία» επισημαίνει ο κ. Δούσης.
Ένα ακόμη μέλος των Γιατρών της Ειρήνης, ο Δημήτρης Μουγνιέ, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε 150 ανθρωπιστικές αποστολές κι έχει λάβει την ανώτατη διάκριση του Τάγματος του Φοίνικος για την δράση του - μίλησε με την σειρά του στο tvxs. Έκανε λόγο για τραύματα και πληγές που φανερώνουν μία ασύλληπτη χρήση βίας από τις δυνάμεις εξουσίας.
«Πυροβολισμούς από απλά όπλα δεν είδα. Είχαμε να κάνουμε με επιθέσεις πρωτοφανούς βίας από τις δυνάμεις του Καντάφι. Τα τραύματα που αντιμετωπίσαμε ήταν συνήθως από όλμους και από αντιαεροπορικά. Για να σας δώσω να καταλάβετε, υπήρχε ένας άνδρας στο νοσοκομείο στη Βεγγάζη ο οποίος υπέφερε από βαριά εγκαύματα πιθανότατα από παλιό όπλο που εκτοξεύει βόμβες ναπάλ» επισήμανε.
Απαντώντας στους ισχυρισμούς που κάνουν λόγο για γυναίκες θύματα βιασμών, ο κ. Μουγνιέ είναι κατηγορηματικός. «Ναι υπήρχαν θύματα βιασμών στα νοσοκομεία. Μία ιστορία που έγινε γνωστή από τη προβολή της από τα μέσα, είναι της Ιμάν Αλ-Ομπέιντι, μιας 28χρονης φοιτήτριας της Νομικής στην Τρίπολη. Η κοπέλα αφού βιάστηκε από δέκα νομίζω άντρες πήγε σε ένα ξενοδοχείο στο οποίο διέμεναν ξένοι δημοσιογράφοι και επιχείρησε να τους ενημερώσει για το τι ακριβώς συνέβη ώστε να δημοσιευθεί και να γίνει γνωστό στον έξω κόσμο. Τόσο η ίδια όμως, όσο και οι ξένοι δημοσιογράφοι δέχτηκαν επίθεση από ανθρώπους του Καντάφι που κατέφτασαν αμέσως στο χώρο και επιχείρησαν να πάρουν την κάμερα αλλά και τη νεαρή κοπέλα μαζί τους. Ευτυχώς δεν αντιλήφθηκαν την δεύτερη μικρή κάμερα που κατέγραφε, οπότε το υλικό βγήκε στην δημοσιότητα. Η κοπέλα όμως αγνοείται μέχρι σήμερα. Δεν ξέρω που μπορεί να είναι».
Ένα άλλο περιστατικό που περιγράφει ο κ.Μουγνιέ και αφορά δύο νεαρές γυναίκες έρχεται να ολοκληρώσει αυτή τη φρίκη. «Υπήρχαν στο νοσοκομείο Αλ Ζαλαά της Βεγγάζης δύο γυναίκες που είχαν πέσει θύματα βιασμού. Συγκεκριμένα επρόκειτο για την σύζυγο και την κουνιάδα ενός αντικαθεστωτικού. Δεν ήρθα σε άμεση επαφή με τα θύματα τα οποία βρίσκονταν κάτω από ψυχολογική υποστήριξη. Ενημερώθηκα εμπιστευτικά για τα περιστατικά, καθώς σ’ αυτά τα θέματα είναι πολύ προσεχτικοί. Είναι όνειδος για την οικογένεια να βγει προς τα έξω κάτι τέτοιο. Βέβαια αυτό που σοκάρει περισσότερο δεν είναι οι βιασμοί αλλά η δολοφονία της 9χρονης κόρης της γυναίκας - χωρίς ακόμα η ίδια να το γνωρίζει - που ήρθε να ολοκληρώσει την άτυπη αυτή εκδίκηση των δυνάμεων του Καντάφι. Για τις κυβερνητικές δυνάμεις όλα είναι θέμα εκδίκησης».
Ο κ. Μουγνιέ δεν στάθηκε μόνο στους βιασμούς αλλά αναφέρθηκε και σε πληροφορίες που ήθελαν τις καθεστωτικές δυνάμεις να επιτίθενται σε τραυματίες μέσα στα νοσοκομεία. «Αυτό δεν έγινε στη Βεγγάζη. Ήταν σε άλλες πόλεις της χώρας. Οι δυνάμεις του Καντάφι μπήκαν στα νοσοκομεία, σκότωσαν κόσμο και πήραν μαζί τους όλους τους νεκρούς ώστε να μην αφήσουν κανένα ίχνος. Ανοίξανε μέχρι και τα ψυγεία των νεκρών. Πρόκειται για πολύ φρικιαστικές ιστορίες, φυσικά και δεν είναι μόνο αυτές. Τόσα χρόνια συμμετέχω σε αντίστοιχες αποστολές, σε πολύ πιο επικίνδυνα μέρη από τη Βεγγάζη, αλλά τέτοιες ιστορίες δεν έχω ξανακούσει. Οι θηριωδίες που γίνονται στην Λιβύη δεν έχουν προηγούμενο. Εγώ προσωπικά έχω κάνει πάνω από 100 αποστολές, σε Ιράκ, Πακιστάν και άλλα μέρη, αλλά δεν έχω ξαναδεί τέτοιες θηριωδίες, κυρίως σε τραυματισμούς. Μιλάμε για τραυματίες από όπλα με απίστευτη ισχύ».
Οι γιατροί της Ειρήνης δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την προσπάθεια ανθρωπιστικών αποστολών στη Λιβύη έχοντας ως μόνη πηγή εσόδων ανιδιοτελής συνεισφορές και όχι κρατικές ή κοινοτικές επιδοτήσεις. «Βρισκόμαστε ήδη σε επαφές με τη Λιβυκή κοινότητα στην Ελλάδα για το επόμενο μας ταξίδι. Έχουμε σκοπό να πάμε στην Μισράτα, πόλη που είναι περικυκλωμένη και αποκλεισμένη από τις δυνάμεις τους Καντάφι. Αυτός είναι και ο λόγος που ζητάμε να ανοίξει ανθρωπιστικός διάδρομος. Είναι επείγον. Αρκεί να αναφέρω ότι 283 είναι οι νεκροί μόνο την τελευταία εβδομάδα» επισημαίνει ο κ. Δούσης.
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου