Το τυφλό σημείο του χάρτη υγείας

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Ούτε ο νέος υγειονομικός χάρτης της Θεσσαλονίκης δείχνει το δρόμο για το «γιαπί του ΑΠΘ», το «κτίριο φάντασμα» δίπλα στο ΑΧΕΠΑ, επί της Αγ. Δημητρίου, που άρχισε να χτίζεται το 1991, για να στεγάσει μονάδα παραπληγικών, στην πορεία προτάθηκε να γίνει κέντρο αποκατάστασης και μετανοσοκομειακής φροντίδας ασθενών και μέχρι σήμερα λειτουργεί αδιαλείπτως ως πάρκιγκ
.

Στην αναλυτική παρουσίαση των αλλαγών στις δομές υγείας σε Μακεδονία και Θράκη την περασμένη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη από το «χαρτογράφο» Λυκούργο Λιαρόπουλο κανείς από τους επιτελείς του υπουργείου Υγείας δεν έκανε αναφορά στην ανάγκη λειτουργίας δημόσιου κέντρου αποκατάστασης ασθενών στη Θεσσαλονίκη. Κι όμως η λειτουργία ενός κέντρου για τραυματίες τροχαίων και ασθενείς με εγκεφαλικά επεισόδια ή που έχουν υποβληθεί σε καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις θα καθιστούσε αξιόπιστο το επιχείρημα εξορθολογισμού του ΕΣΥ: Θα απελευθέρωνε κρεβάτια από τις οκτώ ορθοπεδικές κλινικές των δημόσιων νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης, όπως και από τις μονάδες εντατικής θεραπείας, ενώ παράλληλα θα παρείχε στους ασθενείς οργανωμένη δωρεάν μετανοσοκομειακή φροντίδα και θα απάλλασσε συγγενείς και ασφαλιστικά ταμεία από δυσβάστακτα έξοδα.
Κατά την παρουσίαση του υγειονομικού χάρτη το θέμα τέθηκε μόνον από το κοινό της εκδήλωσης. Αρχικά ο υφυπουργός Μ. Τιμοσίδης επιχείρησε να απαντήσει ρωτώντας εάν είναι δυνατόν η έλλειψη να καλυφθεί με ένα κέντρο αποκατάστασης στην Πιερία (σ.σ. το 2007 υπεγράφη σύμβαση μεταξύ του υπουργείου Υγείας και του δήμου Αιγινίου Πιερίας για την ανέγερση Κέντρου Αποκατάστασης και Αποθεραπείας, το οποίο θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της Βόρειας Ελλάδας. Έκτοτε σε ένα οικόπεδο υπάρχει η ταμπέλα «κέντρο αποκατάστασης»). Αντιθέτως ο Ανδρέας Λοβέρδος ζήτησε να ενσωματωθεί επί τόπου η πρόταση στις εισηγήσεις των υγειονομικών περιφερειών και την επόμενη ημέρα, όταν εκπρόσωποι συλλόγων ατόμων με αναπηρίες κλήθηκαν να συμμετάσχουν στη συζήτηση για τις αλλαγές στα ιδρύματα της πρόνοιας και έθεσαν με τη σειρά τους το αίτημα, ο υπουργός έσπευσε να δηλώσει ενημερωμένος για το ζήτημα.
Ούτε η πρόταση της Ιατρικής σχολής του ΑΠΘ, η οποία όπως ανακοίνωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος θα ληφθεί υπόψη για την τελική εισήγηση των υγειονομικών περιφερειών Μακεδονίας-Θράκης στις 25 Μαΐου προς το υπουργείο Υγείας, προβλέπει κάτι για τη λειτουργία κέντρου αποκατάστασης είτε στο κτίριο-φάντασμα, του οποίου η κυριότητα έχει παραχωρηθεί στο πανεπιστήμιο, είτε σε άλλο χώρο.

Τα κενά
Ριζικά διαφορετικό είναι το κλίμα στον κόσμο των ιδιωτικών θεραπευτηρίων στη Θεσσαλονίκη. Οι επιχειρηματίες έχουν ήδη συντάξει το δικό τους υγειονομικό χάρτη και έχουν εντοπίσει τα πεδία με την αυξημένη ζήτηση στα οποία μπορούν να δραστηριοποιηθούν, δηλαδή τα κενά του δημόσιου συστήματος. Από το 2009 λειτουργούν δύο νέα ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης (συνολικής δυναμικότητας 360 κλινών), ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό τους σε τρία, ενώ ένα τέταρτο βρίσκεται υπό κατασκευή. Για τη (μακροχρόνια) διαμονή ασθενούς τα ασφαλιστικά ταμεία πληρώνουν νοσήλιο, ενώ, εάν πρόκειται για δίκλινο, η τιμή επιβαρύνει και τους συγγενείς και κυμαίνεται γύρω στα 50 ευρώ την ημέρα.

Το ιστορικό γιαπί
Ο προϋπολογισμός για την ανέγερση του (φαραωνικών διαστάσεων) κτιρίου, που άρχισε το 1991, όταν πρύτανης του ΑΠΘ ήταν ο Αντ. Τρακατέλλης, προέβλεπε τη διάθεση 26,4 εκατ. ευρώ από κονδύλια ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Τα σχέδια των αρχιτεκτόνων περιελάμβαναν την ανέγερση κέντρου για τη φροντίδα παραπληγικών. Στην πορεία η χρηματοδότηση πάγωσε, επειδή το έργο κρίθηκε μεγαλεπήβολο. Το 2005 ύστερα από συνεργασία της υγειονομικής περιφέρειας με το ΑΠΘ κατατέθηκε πρόταση για την ανέγερση Κέντρου Μετανοσοκομειακής Φροντίδας και Αποκατάστασης ατόμων με ειδικές ανάγκες, που επρόκειτο να ανήκει διοικητικά στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο «ΑΧΕΠΑ», τη δημιουργία επιπλέον χώρων, που πιθανότατα θα παραχωρούνταν στο ιατρικό τμήμα του ΑΠΘ, και πάρκιγκ στο υπόγειο του κτιρίου. Το έργο είχε προϋπολογιστεί σε περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ, και εάν οι διαδικασίες ακολουθούσαν το προτεινόμενο χρονοδιάγραμμα, θα είχε ολοκληρωθεί το 2006.