Για την «Επιβίωση», αλλά και για την καθημερινή μας επιβίωση τις μέρες, που ζούμε:
ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ!
Με τον πιο εμφατικό τρόπο επιβεβαιώθηκε σήμερα η παραπάνω ρήση του κινήματος των ακτημόνων της μακρινής(;) Βραζιλίας. Η αστυνομία –μετά από μήνυση της Καθολικής Εκκλησίας- εκκένωσε το πρωί την κατάληψη στέγης «Επιβίωση», προσαγάγοντας μάλιστα τους/τις ενοίκους της, μεταξύ των οποίων και ένα 8χρονο κοριτσάκι. Ένας από τους μεγαλύτερους θεσμικούς καπιταλιστές του πλανήτη «κλώτσησε» απάνθρωπα άστεγους ανθρώπους, που είχαν βρει καταφύγιο σε ένα έρημο και –για χρόνια αχρησιμοποίητο- κτήριό της. Προφανώς θα συνεχίσει να... προσεύχεται υπέρ τους. Αν και φάνηκε ότι ο μοναδικός θεός που αναγνωρίζει επί της γης είναι η ιδιοκτησία (της).
Πρόκειται μάλλον για το «θεό», που ενοποιεί όλες τις δογματικές διαφορές, μεταξύ των ομολογιών και δογμάτων. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η μοναδική παρέμβαση της επίσημης Ελληνικής Εκκλησίας στην κρίση και τη φτωχοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας ήταν η προτροπή για στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου(!). Ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας στην ελληνική επικράτεια όχι απλώς φοροαπαλλάσσεται επίσημα, αλλά επιτίθεται με τα πιο μισαλλόδοξα κηρύγματα εναντίον των πιο καταπιεσμένων και εξαθλιωμένων ανθρώπων της κοινωνίας μας: των μεταναστών και των προσφύγων (όπως για παράδειγμα ο μητροπολίτης της πόλης μας).
Προφανώς δεν είναι η Εκκλησία ο μοναδικός ή κύριος υπεύθυνος της εξαθλίωσης στην οποία οδηγείται η κοινωνία μας. Είναι, όμως, σίγουρα ο πιο αντιπροσωπευτικός παράγοντας του συστήματος στο πεδίο της υποκρισίας: «Όλοι υποφέρουμε από την κρίση. Και οι υποτελείς που πεινάτε και η άρχουσα ελίτ, που είναι αναγκασμένη να παίρνει επώδυνες αποφάσεις –για το καλό όλων μας».
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη προσπάθεια φενακισμού των πληβειακών στρωμάτων της κοινωνίας, στην οποία συμβάλλουν όλοι οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του συστήματος –των τηλεοπτικών ΜΜΕ προεξαρχόντων: Μια συνεχής προσπάθεια φανατασιακής ενοποίησης των συμφερόντων των κυρίαρχων με τις ανάγκες των υποτελών. Αλλά μέρα με τη μέρα όλοι/ες εμείς -οι άνεργοι/ες, οι αστεγοι/ες, οι φτωχοί/ες- το συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο: Όλα αυτά που έχουμε ανάγκη για να επιβιώσουμε τα κατέχουν αυτοί που καρπώνονται τον ιδρώτα μας και οικειοποιούνται τον πλούτο, που παράγουμε. Η στέγαση, η τροφή, το νερό, η υγεία, η εκπαίδευση δεν είναι εμπορεύσιμα προϊόντα. Είναι δημόσια αγαθά και κοινωνικά δικαιώματα, που θα τα διεκδικήσουμε και θα τα αποσπάσουμε/ απαλλοτριώσουμε από όσους τα θεωρούν ιδιοκτησία τους.
Το εγχείρημα των αστέγων της «Επιβίωσης» παρά την ατυχή κατάληξή του μας έδωσε ένα σημαντικό μάθημα. Κάθε απόπειρα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης όχι μόνο πρέπει να εντάσσεται στο συνολικό πρόταγμα της κοινωνικής χειραφέτησης, αλλά να έχει και πλήρη συνείδηση ότι πρόκειται για κομμάτι της σκληρής πάλης για την απόσπαση/ απαλλοτρίωση των δικαιωμάτων μας από αυτούς που τα σφετερίζονται, για να μας τα παραχωρούν –κατά το δοκούν- ως «προνόμια» απαιτώντας, μάλιστα, και την ευγνωμοσύνη μας. Την επόμενη φορά θα το επιχειρήσουμε πιο οργανωμένα και πιο αποφασιστικά.
Άλλωστε, για να κλείσουμε όπως αρχίσαμε –με ένα σύνθημα του λατινοαμερικάνικου κινήματος- που νοηματοδοτεί εγχειρήματα, όπως της «Επιβίωσης»:
ΟΛΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ!
ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ!
Με τον πιο εμφατικό τρόπο επιβεβαιώθηκε σήμερα η παραπάνω ρήση του κινήματος των ακτημόνων της μακρινής(;) Βραζιλίας. Η αστυνομία –μετά από μήνυση της Καθολικής Εκκλησίας- εκκένωσε το πρωί την κατάληψη στέγης «Επιβίωση», προσαγάγοντας μάλιστα τους/τις ενοίκους της, μεταξύ των οποίων και ένα 8χρονο κοριτσάκι. Ένας από τους μεγαλύτερους θεσμικούς καπιταλιστές του πλανήτη «κλώτσησε» απάνθρωπα άστεγους ανθρώπους, που είχαν βρει καταφύγιο σε ένα έρημο και –για χρόνια αχρησιμοποίητο- κτήριό της. Προφανώς θα συνεχίσει να... προσεύχεται υπέρ τους. Αν και φάνηκε ότι ο μοναδικός θεός που αναγνωρίζει επί της γης είναι η ιδιοκτησία (της).
Πρόκειται μάλλον για το «θεό», που ενοποιεί όλες τις δογματικές διαφορές, μεταξύ των ομολογιών και δογμάτων. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η μοναδική παρέμβαση της επίσημης Ελληνικής Εκκλησίας στην κρίση και τη φτωχοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας ήταν η προτροπή για στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου(!). Ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας στην ελληνική επικράτεια όχι απλώς φοροαπαλλάσσεται επίσημα, αλλά επιτίθεται με τα πιο μισαλλόδοξα κηρύγματα εναντίον των πιο καταπιεσμένων και εξαθλιωμένων ανθρώπων της κοινωνίας μας: των μεταναστών και των προσφύγων (όπως για παράδειγμα ο μητροπολίτης της πόλης μας).
Προφανώς δεν είναι η Εκκλησία ο μοναδικός ή κύριος υπεύθυνος της εξαθλίωσης στην οποία οδηγείται η κοινωνία μας. Είναι, όμως, σίγουρα ο πιο αντιπροσωπευτικός παράγοντας του συστήματος στο πεδίο της υποκρισίας: «Όλοι υποφέρουμε από την κρίση. Και οι υποτελείς που πεινάτε και η άρχουσα ελίτ, που είναι αναγκασμένη να παίρνει επώδυνες αποφάσεις –για το καλό όλων μας».
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη προσπάθεια φενακισμού των πληβειακών στρωμάτων της κοινωνίας, στην οποία συμβάλλουν όλοι οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του συστήματος –των τηλεοπτικών ΜΜΕ προεξαρχόντων: Μια συνεχής προσπάθεια φανατασιακής ενοποίησης των συμφερόντων των κυρίαρχων με τις ανάγκες των υποτελών. Αλλά μέρα με τη μέρα όλοι/ες εμείς -οι άνεργοι/ες, οι αστεγοι/ες, οι φτωχοί/ες- το συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο: Όλα αυτά που έχουμε ανάγκη για να επιβιώσουμε τα κατέχουν αυτοί που καρπώνονται τον ιδρώτα μας και οικειοποιούνται τον πλούτο, που παράγουμε. Η στέγαση, η τροφή, το νερό, η υγεία, η εκπαίδευση δεν είναι εμπορεύσιμα προϊόντα. Είναι δημόσια αγαθά και κοινωνικά δικαιώματα, που θα τα διεκδικήσουμε και θα τα αποσπάσουμε/ απαλλοτριώσουμε από όσους τα θεωρούν ιδιοκτησία τους.
Το εγχείρημα των αστέγων της «Επιβίωσης» παρά την ατυχή κατάληξή του μας έδωσε ένα σημαντικό μάθημα. Κάθε απόπειρα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης όχι μόνο πρέπει να εντάσσεται στο συνολικό πρόταγμα της κοινωνικής χειραφέτησης, αλλά να έχει και πλήρη συνείδηση ότι πρόκειται για κομμάτι της σκληρής πάλης για την απόσπαση/ απαλλοτρίωση των δικαιωμάτων μας από αυτούς που τα σφετερίζονται, για να μας τα παραχωρούν –κατά το δοκούν- ως «προνόμια» απαιτώντας, μάλιστα, και την ευγνωμοσύνη μας. Την επόμενη φορά θα το επιχειρήσουμε πιο οργανωμένα και πιο αποφασιστικά.
Άλλωστε, για να κλείσουμε όπως αρχίσαμε –με ένα σύνθημα του λατινοαμερικάνικου κινήματος- που νοηματοδοτεί εγχειρήματα, όπως της «Επιβίωσης»:
ΟΛΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ!
ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου