Μέσα της δεκαετίας του ‘60 και οι Ατταλειώτες πρόσφυγες που ζουν σε παράγκες στους λόφους του Φιλοπάππου μεταστεγάζονται στα πέτρινα σπίτια που συγκροτούν σήμερα τον συνοικισμό του Ασυρμάτου, στα Άνω Πετράλωνα. Ένα από αυτά τα σπίτια, στα όρια του συνοικισμού, στην οδό Τιμοδήμου θα στεγάσει το τοπικό ΠΙΚΠΑ. Ήταν ο χώρος πρωτοβάθμιας περίθαλψης για εκατοντάδες προσφυγικές οικογένειες, αποκλεισμένες από το δημόσιο σύστημα υγείας, περιθωριοποιημένες κοινωνικά. Ήταν ο χώρος πρωτοβάθμιας περίθαλψης και για εκατοντάδες οικογένειες Πετραλωνιτών, καταδικασμένες στην ανέχεια και στην εξαθλίωση, συνακόλουθο μίας γειτονιάς ταξικά προσδιορισμένης. Τα δελτία εμβολιασμών και οι καρτέλες ιατρικής παρακολούθησης, λησμονημένα στο πέρασμα του χρόνου, αλλά κομμάτι της μνήμης αρκετών οικογενειών, παραμένουν καταχωνιασμένα στα ντουλάπια του Πίκπα για να θυμίζουν αυτή τη νοητή γραμμή που συνδέει τις τότε ανάγκες της γειτονιάς με τις σημερινές.
Από τη μεριά μας η υγεία, η ελεύθερη πρόσβαση σε ένα δημόσιο σύστημα υγείας αποτελεί αυτονόητο δικαίωμα. Επιπλέον δε, οραματιζόμαστε μια υγεία που δε θα ορίζεται απλά ως απουσία ασθένειας και όπου η ιατρική δε θα ασκεί την εξουσία της πάνω στον πάσχοντα. Βλέπουμε τη θεραπεία ως μια ανθρωποκεντρική διαδικασία στην οποία εμπλεκόμαστε όλοι και όλοι οφείλουμε να συμμετέχουμε ισότιμα.
