Αθήνα, 20.07.11
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε με εξαιρετική ανησυχία τον καταιγισμό δηλώσεων του υπουργού υγείας ο οποίος, με εντυπωσιακή ευκολία και κυνισμό, αποφάσισε την 1η ημέρα τον εξοβελισμό των εξαρτημένων από τα αστικά κέντρα, την 2η ημέρα τη δημιουργία 17 νέων μονάδων του ΟΚΑΝΑ με 111 άτομα προσωπικό και την 3η ημέρα τα κατάργησε όλα και αποφάσισε την ουσιαστική αντικατάσταση του Οργανισμού με σημεία διανομής «απεξαρτησιογόνου».
Η «ελαφρότητα» με την οποία ο αρμόδιος υπουργός,
· μνημονιακά επαρκής, επιστημονικά όμως αδαής, βαφτίζει «απεξαρτησιογόνα» ουσίες εξαιρετικά εξαρτησιογόνες και δυνητικά θανατηφόρες, όπως η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη, (Σημείωση: Η έλλειψη γνώσεων φαρμακολογίας από έναν υπουργό ακόμη και αν αυτός είναι υπουργός υγείας συγχωρείται. H συνειδητή όμως παραποίηση της επιστημονικής γνώσης είναι ιατρικά επικίνδυνη και ηθικά απαράδεκτη).
· στο τελευταίο νεοφιλελεύθερο παραλήρημά του, χαρακτηρίζει τους εξαρτημένους ως «πρόβλημα που πρέπει να μοιραστεί σε όλους»,
· ζώντας το δικό του «παραμύθι» ως εθνικός σωτήρας, θεωρεί τα ολοκληρωμένα προγράμματα αντιμετώπισης της εξάρτησης ως «παραμύθι που πρέπει να τελειώνει» και
· στα πλαίσια της μακιαβελικής λογικής του, συκοφαντεί τις προδιαγραφές που έχουν θεσπισθεί από διεθνείς (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας -WHO, National Institute on Drug Abuse – NIDA) για τη λειτουργία αντίστοιχων δομών ως «εξτρεμισμούς»
δεν είναι μόνο εξοργιστική για τους εργαζόμενους στο χώρο. Είναι – κυρίως - επικίνδυνη για τους εξαρτημένους, τις οικογένειές τους και το κοινωνικό σύνολο.
